Historia szkoły
Pierwsze wzmianki o szkole
Pierwsze wzmianki o istnieniu szkoły w Rząsce przypadają na rok 1866, kiedy to nauczycielka Olga Fiszerowa wspomina, iż mieściła się ona w jednej izbie dworskiej. Dopiero w grudniu 1883 r. powstał budynek szkolny na tzw. Gaiku, do którego uczęszczały dzieci.
W 1915 r. w jednej z sal lekcyjnych tej szkoły urządzono kościół, gdzie odbywały się nabożeństwa. Szkoła w tym czasie była dla mieszkańców jedynym miejscem, gdzie można było się uczyć, modlić, była schronieniem w czasie I wojny światowej. Poziom organizacyjny w tym czasie obejmował trzy klasy.
W 1926 r. szkoła otrzymała od ówczesnego kuratora okręgu szkolnego krakowskiego orzeczenie Publicznej Szkoły Powszechnej i wyższy stopień organizacyjny.
Późniejsze wzmianki dotyczą siedmiu klas.
Zapiski z tych czasów zawierają wiele ciekawych i cennych informacji notowanych po zakończeniu każdego roku szkolnego. Wydarzenia te dotyczyły nie tylko życia szkoły, ale również wydarzeń historycznych. Opisywano jak przebiegało życie na wsi, co ważnego wydarzyło się, jakie choroby nękały ludzi, kto z ważnych osobistości – przedstawicieli narodu polskiego zmarł. Jest wzmianka o H. Sienkiewiczu, J. Bemie, J. Słowackim i innych.
Zaszczytne miejsce w życiu społeczeństwa
Szkoła miała zaszczytne miejsce w życiu społeczeństwa. Była miejscem kultury ówczesnych czasów, odbywały się tam różne uroczystości, np. w 1928 r. obchodzono 10 – lecie niepodległości Polski, na którą to akademię przyszli wszyscy mieszkańcy.
Z informacji zawartych w tej kronice można wyczytać również, że już wtedy grono nauczycielskie i kierownictwo współpracowało z matkami, ponieważ zorganizowano wieczorek św. Mikołaja, na którym dzieci przedstawiły swój program artystyczny, a potem św. Mikołaj obdarował je podarunkami. Bez tej współpracy nie doszłoby do takiego spotkania.
Tak, jak obecnie jest to praktykowane, troszczono się o fundusze na dożywianie dzieci – otrzymywały one bułkę z masłem i kakao na mleku – 1930 r.
Rodzice starali się o naprawę sprzętu szkolnego oraz dbali o teren wokół szkoły. Wygląd szkoły z zewnątrz przybierał na estetyce.
Zadziwiający jest fakt, że do tak małej szkoły, w której znajdowały się trzy sale lekcyjne, uczęszczało 172, a nawet 202 uczniów.
12 maja 1937 r. w szkole uczczono drugą rocznicę śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego.
W czasie okupacji nauczyciele pracowali bez wynagrodzenia, często ryzykując życie. Karano ich za przechowywanie książek a nawet wywożono do obozu w Oświęcimiu.
Historia szkoły po II wojnie światowej
Po okupacji w 1945 r. nauczyciele powrócili do swojej placówki, oczywiście bardzo zaniedbanej. Po wielu latach oddano dzieciom do użytku część drugiego budynku w celu zwiększenia liczby sal lekcyjnych.
Następny dyrektor, współpracując z komitetem rodzicielskimi (1954/55) czynił starania o poprawę bazy dydaktycznej i lokalowej. Wysiłki te odbywały się czynem społecznym, potem ustalono fundusz na Komitet rodzicielski i z tych środków pomagano szkole, np. wykonywano remonty.
W tym czasie w szkole organizowano wiele wydarzeń promujących placówkę. Na podkreślenie zasługuje fakt, że działający chór szkolny zdobył pierwsze miejsce w powiecie i drugie w województwie.
Okres powojenny to rozkwit życia kulturalnego.
W 1955 r. kierownik szkoły, pan Eugeniusz Sielski, rozpoczął starania o budowę nowej szkoły. Trwały one jednak bardzo długo. Brali w nich udział nie tylko kolejni dyrektorzy szkoły, ale całe społeczeństwo Rząski. Wszyscy zauważali konieczność powstania nowego budynku.
Nowy budynek obecnej szkoły przekazano do użytku w roku szkolnym 1993/94, a w lutym 1994 r. odbyła się główna uroczystość otwarcia nowej placówki oświatowej. Na to wydarzenie mieszkańcy Rząski czekali kilkadziesiąt lat, więc w zorganizowaniu imprezy pomagali również członkowie Rady Sołeckiej.